Orta yaş ve üstü tüm hemşehrilerimiz bilir, kasabamızda‘Dibek Başı’ diye bir yer var.
Şimdiki Çatlakların Ev,Fettahların Ev ile eskiden Gumarabigilin Ev,Gardiyangilin Ev,Geggenin Ev,Bebet Emminin Evi ve Hacımemedaligillerin Evi bu küçük meydana bakardı.
Meydanın tam ortasında buğday dövülen bir Taş Dibek vardı.
Tüm komşular bu dibeği ortak kullanırlardı.
Bütün bu evleri ve dibeği bende biliyorum…
Ancak aşağıda anlatacağım olay,bizden önce yaşandığı için, babamdan rivayetle anlatıyorum.
Efendim, İş bu ‘Dibek Başı’ çevresindeki evlerde yaramaz çocuklar da var.
Mahalleliye ‘İllallah’ dedirten ise ,Merhum Mehmet PAMUK (Pambık) ile,
Şimdiki Fettah ALGÜL…
Yaşları 14-15 civarında, tam deli çağları…
Bir gün Gumarabigiller Dibek Başı Meydanına Kendir sermişler.
(Yeni nesil için söyleyelim, Kendir kenevirin sap kısımlarının suda bekletilmesi ile elde edilir.)
Fettah ve Pambık Memedi, bir akşam,bu kendirleri gizlice toparlıyarak,Bebet Emminin evinin önünde duran Kağnısının üzerine atmışlar ve,
Çalmışlar kibriti,vermişler ateşe…
Alevler ve dumanlar bir anda yükselmiş…
Tabii ki bizimkiler hemen zılmışlar…
Mahalleli koşmuş yangına,çabalamışlar,bağrışmışlar ama nafile…
Kağnı yanmış. Bebet Emmi perişanmış…
Kimin yaptığını görmeseler de failler az çok belli..
Gel zaman git zaman aradan 3-4 ay geçmiş.
Bebet Emmi yeni aldığı kağnıyla dağa doğru sapa gidiyormuş.
(Yeni nesil Sap getirmeye gitmek nedir onu da bilmez ya)
Bakmış karşıdan bir sap kağnısı yüküyle geliyor.
Dikkat etmiş gelenler Merhum Geggen ile oğlu Pambık…
