Aslında başlıktaki 3 farklı konuyu ayrı ayrı ele alıp, daha detaylı şeyler yazabilirim.
Ama içimden gelmiyor.
Meseleye doğrudan girip, öyle düm dük ,eğip bükmeden söylemek istiyorum.
Biraz nobran olabilirim, dilerim kimseyi kırmam.
28 Şubat Pazar ve 29 Şubat Pazartesi günleri kasabamızda tarifsiz bir acı ve hüzün vardı.
Tabii ki bu acıyı da en fazla şehidin babası Süleyman Abi ile annesi yaşadılar.
Bir de kederli eş,ve ne olduğunun farkında olmayan küçük Fatma…
Cenazeye katılan 10 bine yakın kişinin de ruhundaki derin hüznü tarif etmek,yazmak imkansız…
Fakat, Ama…
Farkına varamadığımız, yanlış yaptığımızı bir türlü anlayamadığımız bazı davranışlarımızı da yazmak, bir anlamda özeleştiri yapmak gerekiyordu.
Hassasiyetlerimizi de göz önüne alarak bunu yazmayı göze aldım.
1-Acının bu kadar görselleşmesi,acı çekenlerin her şeyi ile bu kadar resmin,video çekimlerinin ve Sosyal medyanın objesi olması ne kadar ahlaki?
Ne kadar etik ve doğru?
Doğru mu?
2-Bir belediye başkanı, galiba fotoğrafçısı ile gelmiş cenaze törenine…
Bilmiyorum adına açılan sosyal medya hesabını kendi mi yönetiyor,
Ama 30 a yakın cenaze ile ilgili fotoğrafı hesabından paylaşmasının izahı mümkün değil….
Valiyle tokalaşırken ben,
Milletvekili ve Belediye başkanı ile tokalaşırken ben,
Ağlayanların arasında ben,
Tabutun başında ben…
Hepimiz aslında paylaştığımız fotoğraflarla ‘Ben de oradaydım’ demek istiyoruz.
3-Cep telefonunun resim ve video çekme özelliği olan herkes acımasızca o anı kare kare kaydetme telaşındaydı.
Anadolu ajansı muhabiri bile yalnız birkaç kare kalabalık fotoğrafı çekerken,
Hemşehrilerimizden bazıları neredeyse tabutla selfie çekinmeye kalktılar.
4-Peki Gözyaşlarını içine akıtarak kalbine gömen ve o onurlu duruşuyla cenazeye katılan şehit eşine zoomlanmış fotoğraf makineleri ve kameralara ne demeli…
Sanki hepsi Acıya ve Üzüntünün sahibine doğrultulmuş birer silah gibiydiler…
Kasabamızla ilgili sosyal medya hesaplarında şimdi onlarca üretilmiş içerik dolaşıyor.
Lütfen yapmayalım…Hele hele ,
Eş, çocuk,anne resimlerini ve görüntülerini paylaşmayalım. Bu hem ahlakın,hem vicdanın,hem dinin bir gereğidir.
